Vanwege de renovatie aan mijn woning ben ik gedwongen te douchen bij vrienden. Aangezien ik een douche bij vrienden toch wat "intiem" vind, en een inbreuk op hun privacy, was ik naarstig op zoek naar een noodoplossing. Ineens wist ik het. Drie weken in het zwembad douchen. Bij mij in de buurt ligt een zwembad genaamd "Aquacenter Den Hommel". Het is een subtropisch zwemparadijs en voor iedereen toegankelijk. Ik had alweer een tijd niet gezwommen en ging me omkleden in de kleedhokjes. Als kind vond ik dat altijd al wat ongemakkelijk. Nu nog steeds. Achter me hoorde ik een moeder met plat Utrechts accent haar ongehoorzame kind "uitfoeteren" (een modern woord voor uitschelden). Ze zei onder andere: "Ben je abuis of zo?". Ik werd erg melig van dit dure woord uit de mond van een Utrechtse dame. Ik zeg nooit "abuis". Die vrouw was ook niet echt kwaad denk ik. Ooit zei mijn lerares op de lagere school: "Willem, doe niet zo "onnozel". Ik werd toen al helemaal gek van het woord "onnozel". Nu ben ik 35 en nog steeds, per abuis onnozel. 
 

"Is home the way I left it?", een regeltje wat ik ooit moest leren voor een experimenteel toneelstuk. Enigszins nieuwsgierig fietste ik mijn straat binnen.Ik kijk en ja, mooie nieuwe raamkozijnen en dubbelglas, in plaats van die waardeloze ijzeren kozijnen uit de vijftiger jaren. Mijn vrolijke marokkaanse buurjongen begroette mij. Ik loop mijn woning binnen en mijn w.c. pot was verwijderd. Dat drukte de pret. Nu dus geen keuken, geen douche en geen toilet. De turkse (of marokkaanse?) buurvouw met hoofddoek, met wie ik in 9 jaar niet meer dan 3 woorden heb gewisseld, moest lachen. Hilariteit alom omdat ik geen WC meer had. Echt kwaad kan ik op die buren nooit zijn omdat ik altijd het idee heb dat deze mensen nog steeds in de middeleeuwen leven.  Haar kleinkindertjes waren er ook. Een klein, donker meisje van ongeveer vier jaar met een poppegezicht, sprak ik toe met een hoge kinderstem alsof ze een baby was, met het idee dat zij nog nergens iets van begreep. Zegt ze ineens met een lachgezicht: "nou moet je in een kannetje". Eerst dus in de bosjes. Maar voor dat ik naar bed ging kreeg ik toch even hoge nood. Nu lag er in mijn kast nog een bidon, een drinkfles voor wielrenners. Dat was dus mijn toilet. Langzaam voelde ik het flesje warm worden. Had het lieve, donkere popke toch gelijk gekregen. 
 

Ik rook een penetrante, muffige lucht en zag dat mijn dubbelwandige toilet tas helemaal was doorweekt. Eerst dacht ik nog dat het water was, maar het bleek shampoo te zijn. En die tent rook van binnen toch al zo goor. Deze dag leek een dag zonder problemen. De snackbarhouder van Marco Polo maakt van iedere bestelling een woordspeling. Een camel zonder filter wordt: "Een doosje zonder sluitstukjes", een patat meenemen een: "een papatje export". Aardig. Ik kijk in ouderwetse winkeltjes altijd gefascineerd naar moeilijk verkoopbare spullen . Zo heeft hij een aantal doosjes sigaren liggen, waarvan ik me afvraag of die ooit worden verkocht. Thuis lag nu alles onder een laagje steenstof. Zelfs de laken van mijn dekbed zijn vies, zodat ik opstond met zand in mijn haar. Ook de voor mij ongelooflijke belangrijke verzameling cassettes was bedekt met een laagje stof. Totaal overbodig vroeg ik aan de immer opgewekte collega Nooter of hij een oplossing voor dit probleem had. "Het zal wel meevallen als er doosjes om de cassettes zitten" zei hij. Vlak voor het naar bed gaan rook ik een penetrante muffige stank. Even dacht ik nog dat het het flesje urine was. Op een het rode tafeltje naast mijn bed lag een grote, witte,  plas milky anti-roos shampoo. Het was inmiddels al gemengd met oude kranten die op tafel lagen. Met WC papier veegde ik de witte kleverige rotzooi van het tafeltje. Via een nieuw geboord gat in de grond hoorde ik de buren praten. 

Ik zit dus nu alweer een tijdje op IRC. Nu zijn er zeer diverse 
chatboxen.Waaronder #sexpasswords waar ik http://www2.penthousemag.com/private/ ontdekte en het username en password wel heb maar lekker niet verklap. Het is een super site. Maar op dat moment zat ik ook gewoon in een gewone chatbox op een totaal andere server. Blijkt dat een popke die ik toch heel lief vind dat ook zag. 

Het volgende werd "gezegd": 
<Popke> dat ik dat allemaal zie he? 
<Biels> tsss 
<Biels> ik voel me betrapt ;-) 
<Popke> jij ouwe vieze man 
<Biels> ja 
<Biels> oud wel 
<Biels> maar vies 
<Popke> ga je schamen! 
<Biels> okee 
<Biels> ik schaam me 
<Popke> en vies ook want je hebt geen douche 
<Biels> nee ik heb bij eenb vriend gedoucht 
<Popke> jaja 
<Popke> dat kan je wel zeggen 
<Biels> o? 
<Popke> en heb je al wachtwoorden gekregen? 
<Biels> wat kan ik nu nog voor jou verbergen? 
<Popke> niks 
<Biels> okee 
<Biels> en mijn mailtje dan? 
<Biels> hoe vond je dat? 
<Popke> nou 
<Popke> nadat ik je in #sexpasswords heb betrapt 
 weet ik niet wat ik ervan moet vinden 
<Biels> o? 
<Biels> is het zo erg? 
<Biels> pff 
<Biels> nee toch? 
<Popke> ja 
<Popke> zo erg is het 
<Biels> o 
<Biels> tja 
<Biels> wat is daar nou eigenlijk mis mee? 
<Biels> ik weet het niet zo 
<Biels> ben je nu kwaad? 
<Biels> of teleurgesteld? 
<Biels> ? 

Stilte........ 

Ik ging maar offline en liep nerveus door het huis. Is het zo erg? Kan dat meisje dan nergens tegen? Is ze wellicht streng gelovig of zo? Gedachtes aan vrijpostige ex-vriendinnen vlogen door mijn hoofd. Of die ene ex die een enorme hekel aan porno had? En haar heb ik  al IRL ontmoet en ik vind haar toch stiekem heel erg leuk en nu dit. Shit. Gauw weer on-line. Bleek het allemaal een grapje van haar 
te zijn. Wat dat vervloekte IRC allemaal los kan maken. 
 

Mijn renovatie is nu in het eindstadium. Ik kwam thuis en zag mijn gitaarkoffer tegen de muur aan staan. Vreemd. Wat had die bouwvakker nu onder mijn bed te zoeken? Hij wilde toch niet voor de lol mijn electrische gitaar bekijken? Op mijn bed lag het boekje "Vunzige bedden" uit de cameo roman reeks. Mijn favoriete(dokter)romans voor volwassenen. Over zuster Amy die liefdeslessen krijgt van Dr. Curt en later van Dr. Caine, die allebei zeiden dat ze van haar hielden, maar wat later alleen maar voor hun pleziertjes bleek te zijn. Amy voelde zich misbruikt. "Haar tong gleed rond het gladde oppervlak en ze genoot van het weefsel en de huid. Dat was zijde-achtig glad en helemaal niet zoals ze gedacht had. En het smaakte ook niet vies". Ik dacht dat geen bouwvakker dit boekje kon weerstaan. Ik was toch nieuwsgierig wat hij onder mijn bed te zoeken had. Alles was er drijfnat. De emmer met afvalwater was verdwenen. Die was per ongeluk gevallen en daarom was alles nat. Zo ook "Vunzige bedden" wat hij doorweekt op mijn bed had gelegd. Weer naar het zwembad. Dit keer was het sportbad ook open. In de kleedkamer wond ik me op over twee pukkels op mijn schouder. Uit nerveusiteit beet ik per ongeluk keihard op mijn tong. In het zwembad bleek ik toch weer de adonis die ik dacht te zijn. Stoer ging ik even 10 baantjes trekken. De zon scheen om negen uur 's avonds nog volop naar binnen. Ik voelde me de koning te rijk. Uitgerust in het tropisch zwemparadijs zag ik een 15 jarige roodharige in een S-vormige zwemgeul. Ze keek. Van deze "Amy" kreeg ik nog net geen lolita gevoel.