Ségolène in een badpak De één na laatste stop. Senlis. Dat werd uitgesproken als 'zanlies'. Een middeleeuws plaatsje met Italiaanse allure en de zon scheen ook nog. Ik moest hier bijna verplicht een dag rusten, omdat ik op 14 juli beter niet een goedkoop hotel kon gaan zoeken in Parijs. Ook moest ik naar de wasserette en ging koffie drinken op het terrasje van een winkeltje met allerlei soorten thee, gekleurd aardewerk, geurige kruiden en zeep. Ik herkende dat sfeertje wel van Utrechtse winkels. De verkoopster zal begin vijftig zijn geweest en lachte me charmant toe. Een licht alto type met grijzig kort haar en ze had vrij grote borsten die recht op stonden en haar pastel t-shirt omhoog duwden. Ze was wel te oud voor mij maar ik was inmiddels in een stadium waarin ik leeftijd niet zo belangrijk meer vond. Een kopje koffie was 2,80 euro. "Doe maar 3 euro" zei ik en ze lachte vriendelijk. Het oude centrum van Senlis was klein en er werd niets aan 14 juli gedaan. Ik zat al weer snel aan mijn 2e kopje koffie wat ik opnieuw afrondde naar 3 euro. Ik kocht een "Paris-Match" met foto's van Ségolène Royal in een badpak. Ook niet slecht voor een vijftiger. Toch vond ik haar dochter leuker. Op de één of andere manier leek het me leuk om de Paris-Match te laten zien aan de verkoopster. Ik besloot om het niet te doen. Mijn 3e kopje koffie wilde ik opnieuw afronden maar toen deed zij het al voor me. Ineens moest ik haar niet meer.