Voor mij is Barnett Newman (1905-1970) de beste schilder ter wereld, na Mondriaan. De overeenkomst tussen hun abstracte werk is dat het nogal simpel lijkt om te maken en kil of koud kan overkomen. Toch is zijn het hun schilderijen die mij het meest emotioneel raken van alle schilders. Newman, bekend geworden bij het grote publiek door de vernietiging van "Who's afraid of red, yellow and blue?", en "Cathedra" in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Beide kapot gesneden door dezelfde psychopaat. Het "grote" publiek was niet echt geschokt. Veel mensen haalden hun schouders op "Die schilderijen stellen toch niks voor en onze belastingcenten gaan hier aan op." Dezelfde verontwaardiging toen "Victory boogie-woogie" van Piet Mondriaan werd aangekocht voor 80 miljoen gulden Ongeveer de prijs van 2 leopard tanks uit het Nederlandse leger. Toen ik hoorde dat "Cathedra" was vernietigd wist ik dat het nooit meer goed zou komen en voelde ik het bijna als verlies van een familie lid. Een opname vast- gelegd op een geluidsdrager (bijvoorbeeld een CD) is niet meer uniek. Gelukkig maar. Op deze manier is muziek voor eeuwig houdbaar. Beeldende kunst is niet echt reproduceerbaar dus kwetsbaar.