Knuffelbeer jij Esmee kwam voor de eerste keer logeren. Ik haalde haar op bij het station. Ze had een grote bos bloemen meegebracht maar ik had geen vaas in huis. In de V&D viel het me op dat ze er moe uit zag. Make-up dragen deed ze toch al nooit, haar blonde haar viel sluik. Zo somber had ik haar nog nooit gezien. Esmee deed wiskundig onderzoek, ze moest een belangrijk rapport herschrijven en had veel te weinig geslapen. We konden geen leuke vaas vinden. Dat was in Rotterdam wel anders. Iedere keer als ze haar huisdeur opende, werd ik ontvangen met haar meest charmante lach. Iedere keer werd ik van iets, niets. Voor deze vrouw zou ik van de Domtoren springen. Esmee wilde met mij geen relatie beginnen, ze vond dat ik niet genoeg 'intellectuele uitdaging' bood. Van niemand zou ik een dergelijke opmerking accepteren. Een beetje waar was het wel. Het heeft jaren geduurd voordat ik het woord 'intellectueel' kon spellen. Vol trots liet ik mijn ruime appartement zien. "Ik zou hier wel drie weken moeten schoonmaken voor dat het echt schoon is" zei ze. Mijn vieze tapijt was gebroken wit, nog van de vorige bewoonster. Een oud vrouwtje had haar laatste dagen doorgebracht in mijn flat. Er klopte iets niet in die woning. En de huiskamer lag ook nog op het noorden. Toen mijn meisje uiteindelijk in mijn nieuwe grote bed lag, was ze nog steeds humeurig... "Waarom maak je het dan nu niet uit?" vroeg ik om 2.00 uur s nachts. "Ik wil er nog niet mee stoppen, het is te gezellig", zei Esmee liggend in haar machtspositie. De volgende dag was het Theater Carré. Een musical ‘Crazy for you’ van Gershwin. Ik had gratis kaartjes. Onze beenruimte was beperkt, de afstand tot het podium te groot. "Deur jou zitten we nu in het prachtige Carré" merkte ze vriendelijk op. Esmee sprak Oudnederlands waardoor 'door' klinkt als 'deur'. Ze leek wel een beetje op de jonge prinses Irene. Het orkest begon. Alle Engelse teksten waren door een idioot in het Nederlands vertaald. Dus de uiterst subtiele ballad "Embraceable you" werd: "Knuffelbeer jij" Een pompeuze bigband versie met gruwelijk valse vocalen. De Nederlandse musical. Esmee vond alles wel leuk. Haar warme, volle kont raakte mijn dijbeen. Ik wilde met haar vrijen maar durfde haar amper aan te raken. Na de voorstelling bracht ik Esmee naar het station De trein reed weg, haar blauwe ogen bleven zacht. Zondagmiddag stond ik opnieuw voor haar deur. De laatste keer, haar mooiste lach.