|
Ik heb ooit op een kantoor gewerkt waarbij ik aan een balie op een nette manier klanten te woord mocht staan. Voor deze functie was grote nauwkeurigheid vereist. Eén telfoutje kon grote gevolgen hebben. Ik moest het vooral hebben van mijn aangeboren klantvriendelijke charmes. De hele dag door verschenen er de meest uiteenlopende types aan mijn balie. Van hele rijke tot hele arme mensen, die vijf euro kwamen opnemen en dan nog niet genoeg saldo op hun rekening hadden. Ineens zag ik een pakketje liggen voor Bridget.. Bridget, ik zag haar altijd al als één van de meeste aantrekkelijke, blonde bekende Nederlanders. Het pakje lag er al weken. Ik voelde dat Bridget het zelf kwam ophalen. s'Nachts kreeg ik een vreemd visioen, waarin een geďrriteerde Bridget haar pakje niet mee kreeg. De volgende dag kwam Bridget echt binnen, enigszins onrustig kijkend. Gelukkig voor haar was er geen wachtrij. Ze was binnen een paar minuten aan de beurt. Ze verscheen aan mijn balie. Ik dacht dat ik wel wat gewend was, maar nu wist ik niet waar ik moest kijken. Ik stond oog in oog met Bridget! De Brigitte Bardot van Nederland. Een hyper-bekende Nederlander. Ik dacht dat ik in mijn droom was beland. Alles om mij heen vervaagde.... Ik zag alleen Bridget... de heilige. Het leek wel alsof ze licht gaf. Ze kwam haar pakje halen maar had geen paspoort bij zich. Zoals mij was opgedragen zei ik; "Mevrouw, wij hebben uw paspoort nodig bij deze zending. Het gaat om een code 3-zending, waarbij een geldige legitimatie verplicht is". Bridget keek mij vol ongeloof aan. "Ik wil mijn pakje"; zei ze. "Ja maar,,,," zei ik. "Je weet toch wel wie ik ben!" riep ze. Haar immer lachende gezicht van de televisie bleef ongewijzigd. Mijn vrouwelijke collega, die normaliter een demonische pietje precies was, zei nu ineens met een schijnheilig lachgezicht: "Nou dan neemt u die legitimatie maar een andere keer maar mee hoor". Er bleek nog een pakje voor Bridget klaar te liggen. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik begon weer over de legitimatie. Mijn collega werd nu ineens erg geďrriteerd naar mij toe en riep keihard, waar alle andere klanten bij stonden: "Geef die pakjes nou mee!!". Bridget zei nog: "Als je ze niet mee wil geven dan kom je ze maar thuis brengen". Bridget vertrok met haar pakjes. Ik kwam weer bij mijn positieven en twijfelde of ik wel een goede indruk bij Bridget had gemaakt. Zou Bridget mij nog wel aantrekkelijk vinden? Twee weken later kwam ze opnieuw een pakje halen en weer bij mij. Nu chagrijnig met zonnebril. Ze had wel keurig haar legitimatie bij zich. |