Ik daalde het trapje af om in de kelder van de 2e hands platenzaak te komen. Het altijd al bedompte, stenen keldertje stonk nu zwaar naar zonnecrème. Op zich geen vervelende geur maar nu stond ik naast een man die blijkbaar zo veel crème op had dat ik me nauwelijks kon concentreren op mijn zoektocht naar Prince CD’tjes. Ik ging snel weg. Ik had toch alle Prince CD's al. Het was de eerste mooie lente avond van het jaar. Ik draag zelden een kostuum maar ik droeg er nu één vanwege een receptie. Mijn kostbare grijze pak met lila, zijden stropdas en mijn cashmere donkerblauwe overjas. Ik voelde me een patser. Het was alweer bijna koninginnedag dus waren veel plekjes gereserveerd door fanna vrijmarkt mensjes. Hoe leuk de vrijmarkt ook kan zijn, ik word toch al een beetje ongelukkig als ik denk aan gigantische mensenmassa's die zich in het donker vergapen aan spullen die niets waard zijn. Op het Neude was er een kermis. Ik liep er naar toe zag allerlei ongure types en verborg snel mijn stropdas om niet te erg als een “Willebrord Frequin” over te komen. De hoofd attractie waren 2 hoge kranen met een heleboel kabels ervan vast. In het midden hing een soort kooitje waar twee mensen in zaten. Men schoot de kooi omhoog die vervolgens naar beneden viel en weer net boven de grond stil hield. De mensen in het kooitje werden natuurlijk volledig door elkaar geslingerd. "Bungy Jumping avant la lettre". Toeschouwers stonden lachend te kijken en vonden het allemaal prachtig. Ik vind dit soort waaghalzerij walgelijk. Mensen moeten lekker zelf weten wat ze doen maar als er een kabeltje breekt en de kooi klapt keihard op de grond dan is dat een harde les*) voor mensen die aan dit soort rot-attracties en "sporten" meedoen. Ik liep verder op de oude gracht en kwam een oud-collega tegen. Een beetje macho figuur met een zonnebank gezicht. Hij vond het wel grappig dat ik in een kostuum liep. Ik was ook onlangs bij zonnebank geweest. Het was bijna 21.00 uur en hij ging nog squashen in Amsterdam. Dat leek me ook wel wat. Zo stoer laat op de avond squashen in Amsterdam. Hij ging weg en ik liep langs "de winkel van sinkel". Iemand keek me aan en riep keihard "Hee! Willem". Ik kende de persoon niet en liep op hem af. Het was een soort hippe student met een aantal vriendjes die moesten lachen om mijn verbaasde blik. "Nee, we kennen je niet haha, wat voor werk doe je?". Ik zei maar niks meer en liep beschaamd en nog steeds verbaasd weg. "Hoe wist die jongen mijn naam?" Toen ik eerder die collega tegen kwam riep hij ook "Hee! Willem" Misschien hadden ze dat gehoord? Vreemd. Fietsend naar huis langs Hoogh Catharijne besefte ik ineens dat als Charlie Parker nu nog geleefd had,  hij waarschijnlijk ook funk muziek zou spelen. Misschien wel samen met Prince. Deze gedachte maakte me weer gelukkig.

*) ook wel leddy