Het Damrak, de Dam en het Rokin Het Damrak, de Dam en het Rokin. Een historisch stuk Amsterdam wat er een paar honderd jaar geleden totaal anders uit zag. Ooit bestond het Centraal Station niet en had men vanaf het Damrak vrij uitzicht op het IJ. Op de Dam stonden allerlei illustere gebouwen die nu allang gesloopt zijn. Het Rokin was nog het einde van de Amstel. Op de oude 'zonnige' schilderijen uit de middeleeuwen zijn de straten vrijwel leeg en als er iemand is te zien is, is het een edelman in kledingdracht. Maar waar zijn de gewone arbeiders? De mensen die slecht hadden die men ook wel de 'kleine luden' noemden? Waar woonden zij toen? In de 17e eeuw moet er een Willem Klumper hebben gewoond in het centrum van Amsterdam. Over mijn over-over Opa is weinig bekend behalve dat hij een poorter*) was binnen Amsterdam. Het regent en waait voortdurend en het is veel te koud. We schrijven zaterdag 16 juli 2011. De mensen op het Damrak kijken mij treurig en verwilderd aan. Ongetwijfeld toeristen. Op de Dam hebben de straatmuzikanten hun instrumenten onder een zeil gelegd. De levende standbeelden zijn in geen velden of wegen te bekennen. De Dam loopt leeg. Ik ben gelukkig. Zo ken ik mijn Amsterdam weer. In September ben ik geboren, een herfstkind ben ik. Als de bladeren beginnen te vallen ga ik feest vieren. Er breekt een nieuw tijdperk aan. Na die zomer die een eeuwigheid leek te duren. In tram 4 moet ik uitstappen bij de Ceintuurbaan. Een joviaal uitziende man met een Amsterdams accent zegt iets. Ik versta hem niet en denk even dat hij kwaad is. "Heb je wel uitgecheckt?" vraagt hij lachend. Niet dus. Wat een aardige man. *) Poorter is een historische benaming voor een burger die zich het recht verworven had binnen de poorten van een plaats met stadsrechten te wonen. Men kreeg dit poorterrecht of burgerschap door zich laten registreren bij een magistraat van de stad, in Brussel bijvoorbeeld bij de amman.