Dat past lekker Niets vermoedend fietste ik langs de containers voor gescheiden afval aan de Catharijnesingel. Een vrouw liep mij tegemoet en zei duidelijk verstaanbaar tegen haar man; "Dat past lekker!" Ze doelde op een jonge man die tevergeefs probeerde een grote hoeveelheid oude kranten in te volle oud papierbak proppen. 'Dat past lekker' is een uitdrukking, zo bedacht ik later, die afgeleid moet zijn van 'Dat gaat lekker'. Ik was op weg naar het station, was moe na een lange werkdag en had eigenlijk helemaal geen zin om vrijwilligerswerk te doen. Ik begreep ook niet waarom zij het nodig vond om 'Dat past lekker' te zeggen. Waar bemoeide die vrouw zich mee? Niet veel later was ik nog even bij de apotheek. Ik keek de tegen de rug aan van een bejaarde dame met een roze bontjas en oranje rood haar. Ik hoorde haar hoge krakerige stem die vertelde dat ze bij haar dochter op bezoek ging. De jonge apothekersassistente hoorde alles beleefd aan. Toen de oude dame zich omdraaide en vertrok zag ik pas haar verschrompelde gezicht. Ze leek wel 120 en dan nog die vreemde oranje pruik er bij. Huiveringwekkend. Ik dacht nog aan 'Dat past lekker' maar dat verdiende ze niet.