Demon Seed

Van nature ben ik een lui mannetje. Als kind zag ik totaal het nut niet in van enige sport of lichaamsbeweging. Hoe mijn moeder met alle goede wil van de wereld mij enthousiast probeerde te maken voor judo, korfbal, paardrijden en tennis. Het mocht niet baten.Ongeïnteresseerd liep ik de baan af. Het leukste aan het korfbal in de Oude Rai was de sfeervolle, imposante ruimte, de houten vloer en een leuk meisje die de hele tijd zei "je staat gedekt".  Jaren heeft het geduurd voordat ik de ware voordelen van sport begon in te zien. Hoe aangenaam was ik verrast dat geringe lichaamsbeweging kan leiden tot geestelijke verrijking. Afgelopen zomer tijdens mijn haast bovenmenselijke sportieve prestatie in de Noord-Franse heuvels voelde ik me 'leger' dan ooit. Ik was spiritueel schoon! Mijn persoonlijk record. Dan mijn blonde muze, welke ik tot in de dageraad wilde en mocht beminnen. Haar perfecte rondingen had ze te danken aan 'Tennissen'. Na een dag inspanning zei ze voldaan; "Ik heb me helemaal gegeven". Ik was bekeerd en volledig overtuigd. Sport is van de goden! Het zogeheten ‘competitie element’,  wat ik vroeger altijd zo verafschuwde, is slechts een onschuldig middel om het spel op gang te houden. Ik heb altijd een zwak gehad voor onze Nederlandse volleybalsters. Eigenlijk voor alle vrouwelijke sporters. Het ging een tijd heel goed met ons dames volleybalteam. Nu even wat minder. Maakt toch niet uit? Het is toch maar een spelletje?