Ik moest mijn elektrische gitaar opbergen in een bagagekluis in de stationshal. De hele week was ik al in een slecht humeur. Mijn splinternieuwe rot-ADSL aansluiting (een soort snel internet) 
wilde maar niet werken.Om 8.30 ‘s ochtends sta ik daar tussen al die stalen kluizen. Een sfeertje wat me altijd doet denken aan een Amerikaanse serie waar iemand afgetuigt wordt door een stel jongelui, verborgen tussen stalen muren. Het kost f 8,50. Ik gooi f 10,- (2 munten van 5,-) in de automaat die niet kan wisselen, dus ben ik f 1,50 extra kwijt. Even snel gerekend. Er komt een  zwerver aanlopen,  (waarschijnlijk junk) die een knap meisje aanspreekt voor een aalmoes. Zij antwoord zeer vriendelijk; "Ik heb nu echt geen kleingeld maar als ik het wel heb zal ik het aan je geven". De zwerver antwoordt "Je bent een mooie vrouw". Hij komt op mij af en ik negeer hem. Schud alleen van nee. Hij zegt; "Je speelt gitaar maar je hebt geen hart" en loopt weg. Ik schaam me toch en krijg een beetje spijt. Volgens mij zijn alle muzikanten en andere echte kunstliefhebbers nooit echt slechte mensen (op Hitler na dan; maar hield hij "echt" van kunst?). Ik had niet verwacht dat juist die zwerver mij terecht zou wijzen. Ik geef eigenlijk nooit geld aan zwervers. Alhoewel, soms,  maar het hangt heel erg van mijn stemming af. Zelfs de "harde" Karini*) heb ik ooit geld zien geven aan een zwerfster zonder tanden. Waar door ik toen dacht: “Zou ze dan toch een geweten hebben?”  Ik besluit een krant te gaan kopen en beneden koffie op het perron.  Dat kan ik wel betalen. 
 
 

*) Twee kannetjes sangria