Where or when Puur froger. Ik keek onlangs naar een aflevering van de reality soap 'Puur Froger'. René is een echte Amsterdammer, net zoals André Hazes. Ik vond Natasja Froger altijd al apart maar in de serie blijkt ze een goede, sterke vrouw voor René. Natasja praat vrij netjes en is leuk lang en slank en een goede moeder voor de kinderen. Het succes van René schijnt wat dalende te zijn en zo kan een reality soap kan de populatiteit wat verhogen. Er wordt ons een kijkje gegund achter de schermen. Ik vond René Froger ineens heel sympathiek overkomen. Gewoon een Amsterdammer die van zijn hart geen moordkuil maakt. Hij zei bijvoorbeeld; "Je kunt niet zeilen op de wind van gisteren" waarmee hij doelde op meerdere uitverkochte ahoys in het verleden. Zijn begeleidings zangeressen, The Frogettes vind ik vooral zo charmant vanwege de woordspeling Froger, Frogettes. Het doet me denken aan "Mel Tormé*) and the Meltones". Nu is er de laatste tijd een duidelijk merkbare trend van pop naar de Jazz en dan vooral de 'zwoele standards'. De jazzy Norah Jones heeft daar zeker haar steentje aan bijgedragen. Zo vond Trijntje Oosterhuis het nodig een ode aan 'Billy Holiday' te maken. Dat kan. Candy Dulfer een ode aan 'Charlie Parker with strings' en Robbie Williams een ode aan 'Frank Sinatra'. Ik moet dan toch onwillekeurig denken aan het geluid van een aap die gitaar probeert te spelen op een tennisracket. Maar dan anders. De nieuwste (super audio) CD van Réne Froger heet "Pure Froger". Ik luister nooit naar CD's van René Froger maar dit keer maakte ik een uitzondering, mede naar aanleiding van zijn tv programma. Ik keek even naar de hoes van zijn CD en wat bleek? Er stonden zowaar een aantal Jazz nummers op. Ik heb geluisterd in de platenzaak. Het tweede nummer is "Where or when". Dit vind ik een heel erg mooi en apart nummer. Ik ken het van Frank Sinatra in een hele goeie versie, live met Count Basie. Maar dankzij internet heb ik het ook van Peggy Lee (ook goed) en George Michael (slecht). En nu dan René. Een intiem geluid mede door grote, technische begeleiders. Het stem geluid van René is verassend zuiver. Ingetogen ook. 'Where or when' is een 'moeilijke standard'. Het 'refeintje' "some things that happen for the first time, seem to be happening again" is het mooiste maar tegelijktertijd heel lastig om te zingen. René brengt het er redelijk goed af. Of hij gelooft wat hij zingt is de vraag. Die standards zijn eigenlijk net gedichten. Als je niet gelooft wat je zingt komt het niet geloofwaardig over, net als acteren. "Where or when" is gewoon tja, als de liefde zelf. Ongelooflijk mooi. It seems we stood and talked like this before We looked at each other in the same way then But I can't remember where or when The clothes you're wearing are the clothes you wore The smile you are smiling you were smiling then But I can't remember where or when Some things that happened for the first time Seem to be happening again And so it seems that we have met before And laughed before, and loved before But who knows where or when? *) Mel Tormé, na Frank Sinatra één der beste jazz zangers ooit.