Fu-chi en het Baronesje

Fu-chi, het 16-jarige jongentje van Chinese afkomst, was de enige die nog ontbrak. De lege plek die nu was ontstaan was wel erg leeg en zou gedurende de avond steeds leger worden. “Waar blijft Fu-chi toch?” riep ik bezorgd. De deur van het Griekse restaurant stond open en ik bleef maar kijken of Fu-chi binnen zou komen. Het Baronesje tegenover me had een ray-ban zonnebril in haar haar. Bij andere vrouwen zou ik dat meteen ordinair vinden  maar zij bleef beschaafd. Was het toeval dat zij, Christine, tegenover me zat? Ik keek naar haar mond. Er zaten een paar kleine sproetjes op haar lippen. Een flinterdun randje, wat het volle geheel omsloot, gaf haar mond een natuurlijke lippenstift. Een paar voortanden stonden een kein beetje scheef naar achteren. Net zo als bij Frida van Abba. Het was de meest volmaakte, sensuele mond die ik ooit had gezien. Met diezelfde mond stelde ze ongeïnteresseerd wat vragen “Van wat voor muziek hou jij dan?”. Haar lichte, groenige ogen keken dwars door me heen. Haar gezicht draaide van me weg. Ik viel stil. Het enige zinnetje wat ik nog kon uitbrengen was “Waar blijft Fu-chi?” Grieks eten vond ik altijd al saai maar nu smaakte alles naar geroosterd gehakt. “Hou toch op over die Fu-Chi!” verzuchtte Christine. Een soortement Buddy Holly met blond punk haar en een donkere bril vond het allemaal wel grappig en bleef ook maar roepen om Fu-chi. Plotseling ging er een mobiele telefoon af. Lacherig, enigszins beschaamd, pakte Christine haar telefoon en keek er na. Het waren de zogenaamde “Sms’jes”. Tekst berichtjes waardoor iemand als het ware kan “chatten” via een mobiele telefoon. Ik heb zo'n klote telefoon niet en begreep ook niet waarom het Baronesje juist nu, tijdens mijn diner hier mee bezig moest zijn. Na het vijfde Sms’je was het lachen mij totaal vergaan. Nu begon ze ook nog geheimzinnig met de Buddy Holly-achtige te fluisteren.  Mijn geroep om de meester der genade, Fu-chi was nu beperkt tot gefluister “Fu-chi, Fu-chi”. Ze klapte uit de school “Ik heb zo een blind-date”. “Hm, waarom niet met mij?" dacht ik meteen. “Stil nou maar, dat vind Willem niet leuk” zei ze tegen de lachende Buddy Holly-achtige. “Zou ze misschien afspraak hebben met Fu-chi?” vroeg hij plagend. Hij begreep al snel waarom ik in elkaar zakte en mijn dineetje volledig was verwoest.