Ik hoorde wel het geluid Mijn vertrouwde treinmenu bestaat uit een bekertje koffie, een koekje en een Parool. Het ging slechts om Utrecht - Amsterdam Zuid. Nog geen 20 minuten. Tevreden begon ik mijn Parool PS te lezen. Elke week dezelfde soort stukjes over jonge mensen (vaak meisjes) met een heel uitgesproken mening over onze metropool waar ze vaak niet eens geboren zijn. Daar was de conducteur. Niets vermoedend gaf ik hem mijn OV chipkaart. Ik was tenslotte ingecheckt.'U bent niet ingecheckt' zei de conducteur met de blik van een strenge leraar. 'Ja maar ik hoorde wel het geluid toen ik incheckte'. 'Maar u keek niet op het schermpje?' 'Nee'. 'Dan weet u niet of u bent ingecheckt'. Ik had geen poot om op te staan en kon 40 euro afrekenen. 'Heeft u uw legitimatie bij u?' 'Nee'. Dat zag hij door de vingers. 'Dat moet u altijd bij u hebben' . Ik moest mijn adres opgeven. Hij verstond mijn postcode niet, terwijl ik die wel duidelijk uitsprak. Ik moest die postcode herhalen. (Dat is een trucje om te kijken of iemand niet ter plekke iets verzint). Later bij uitchecken verscheen de melding 'Mislukt probeer opnieuw'. Bij de tweede keer lukte het wel. De acceptgiro wordt als nog opgestuurd. Die conducteurs doen gewoon hun werk. Ik moet het accepteren.