Onlangs was ik in Groningen voor een semi-blinde date. De dame zei: "Dit is dus het Groninger museum". Het was inmiddels 16.00 uur en ik was heel erg nieuwsgierig. Daar ik niet dikwijls in Groningen kom verzocht ik het meisje beleefd om even een kort bezoek aan het veel besproken museum te maken. Ik vond het  wel een beetje onbeleefd maar na enige weerstand zwichtte ze. De hoofd tentoonstelling was van een zekere "Mischa Klein". Schreeuwerige, grafiti-achtige schilderijen. Zei me niks. En beneden was een ook nog een afdeling. Veel concept-art.  Marcel Duchamp hing in 1930 ooit een urinoir op, Joseph Beuys gooide wat zand en hout op de grond, en de kunstwereld verklaarde dit tot kunst. Terwijl ze zelf heel "interessant" beweerden dat alles kunst is (of iets dergelijks) . Wel een grappige ontwikkeling toen, maar als ik nu door het Groninger museum loop en zie een Wolvenvacht op grond liggen en  blijkt dat hele museum vol licht met dit soort objecten , dan ben ik toch een beetje teleurgesteld. De laatste tendens is, dat er nauwelijks meer "geschilderd" word. Men heeft een idee (concept) en voert dit uit. Techniek of vakmanschap hoeft totaal geen rol meer te spelen. Vermoeiend. Het lijkt wel de popmuziek, met die concept (house) muziek. Nu ligt dat Groninger museum in het water in een soort sloot en in de kelder kan je door de ramen het water op ooghoogte zien stromen. De wateroverlast door hevige regenval in Groningen en Drenthe heeft er voor gezorgd dat het waterpeil dermate hoog werd dat het water niet meer tegen houden was in de kelder van het Groninger museum en het blank kwam te staan. Ook het in de kelder liggende café, jolig getiteld "het Onderwatercafé". Op het journaal zag ik de woordvoerster zeggen "het is ramp" en er lagen zandzakken in de ramen om de het water tegen te houden. Dat noem ik nou "functionele concept art"