De kracht van de herhaling De bezoekers werden vervoerd in een wit bestelbusje. Twee rollators in de bagageruimte. Ook in een bestelbus zijn autogordels verplicht. Wegens hun beperking kunnen de meeste bezoekers niet zelf de veiligheidsriemen losmaken. De bejaarde chauffeur, die vroeger fabrieksdirecteur was, kon het niet meer alleen af. Mijn favoriete bezoeker was Kees met het uiterlijk van een zakenman. Hij herhaalde continu woorden. "Mag ik vanavond twee koffie?" En dat minimaal 25 keer op een avond. Het leek doelloos, maar hij wilde echt twee koffie. Ook ik herhaal dwangmatig woorden. Mijn geduldige vrienden en collega's accepteren het minzaam. Na jaren ben ik er achter dat het herhalen van woorden bij mij vaak op onvrede duidt. Zo heb ik heel lang de naam "Katja Schuurman" op luide toon voor mezelf herhaald omdat ik de naam 'Katja' zo vrouwelijk vond klinken. In werkelijkheid wilde ik gewoon graag met haar naar bed. Een dik meisje van nog geen 1.50 zat nog vast en bleef alleen achter samen met een bedwelmende urine lucht. 'Ik maak die gesp wel even los' bedacht ik me nobel en klom in de bus. Het meisje keek scheel en droeg een te grote, zwarte bril. Vragend leek ze te zeggen 'maak me los'. Ze kon niet praten. Die zwarte gesp had ik zo gevonden alleen het rode knopje werkte niet mee. Ik werd onrustig De zonverlichte huizen van de vinexwijk konden me niet helpen. Nu was ik de gehandicapte en besefte me dat ik nog nooit met goed fatsoen een bh bandje heb kunnen losmaken.