Juliette is lief Ik heb een vriendin die "overspelig" is, Juliette. Ik heb Juliette nog nooit in werkelijkheid ontmoet, alleen maar over de telefoon gesproken. Ze vind het leuk om over haar avonturen te praten en ik vind het leuk om daar steeds opnieuw naar te luisteren. Ze heeft een heerlijke stem. Altijd opgewekt, lief en geïnteresseerd en weet inmiddels ook al vrij veel van mij. In het begin was ik er van overtuigd dat ze ook wel eens bij mij een bezoekje zou brengen. Ze bleef beloven dat ze dat ook wel zou doen, maar dat gebeurde niet. Later heeft Juliette gezegd dat ze toen al een vaste minnaar had. Het blijkt dat ze daar genoeg aan heeft. Ze heeft foto's gestuurd. Zeker, een begeerlijke vrouw. Lang, blond haar. Bij het kleinste straaltje zon draagt ze er een zonnebril in. Ze heeft een volle mond en een guitige blik. Ze heeft ook foto's van haar kinderen gestuurd. Juliette zegt dat ze ook veel om mij geeft. En dat ze heel misschien wel eens bij mij langskomt. Juliette werkt in een kwaliteit damesmodezaak. Ze zegt dat ze daar ook vaak in gewaagde kleding rondloopt en vaak geen “string” draagt onder haar rok. Nu het zomer is gaat Juliette regelmatig in het bos de liefde bedrijven en heeft dan uren genot. Ze ligt dan op een dekentje en heeft soms wel last van de insecten. Haar knieën worden dan ook wat beurs. Onlangs was ze op het strand en heeft daar haar minnaar oraal bevredigd, terwijl er natuurlijk ook andere badgasten bij waren. Maar ze lagen vrij verdekt opgesteld. "Ik zou niet in het openbaar durven vrijen" zei ik tegen haar. Juliette bedrijft ook nog de liefde met haar man, terwijl ze haar minnaar minstens één keer per week ziet. "Ik zou dat niet kunnen", zei ik. Juliette begrijpt niet waarom. Toch is Juliette niet gewetenloos. Ze is een schat en ik vind haar lief en ik weet 1000% zeker dat het een hele goeie moeder is. Ondanks wat allerlei geëmancipeerde rotvrouwen van haar gedrag vinden. Ik werd door een vriendin meegenomen naar een voorlichting voor een training. Het ging om een soort “feel good” training waardoor je je “een veel beter mens” zou gaan voelen. De training vond plaats in een kantoorzaal op een afgelegen industrieterrein. De vrouw die de voorlichting gaf was logisch zeer bedreven. Zij straalde veel levenslust uit maar had ook iets mannelijks. Ze deed me een beetje denken aan een verklede “Michiel Romeyn”. In de zaal zaten allerlei mensen die al eerdere trainingen hadden gevolgd . Dol enthousiast legden ze voor de zaal uit hoe de training hun leven had beïnvloed en hun een beter mens had gemaakt. Ik zat achter een meisje met een te kort rokje, lang blond haar waar ze een zonnebril in droeg. Het haar viel als gouden manen over haar zwarte hemdje en over door zon gekleurde armen. Ze leek sprekend op Juliette. Alleen wat jonger. Ik voelde me ineens heel goed met haar in de buurt. Ik hoopte dat zij ook werd uitgenodigd om op het katheder te komen staan. En ze deed het. “Ja, ik ben Chantal, 25 en ik ben overspannen geweest. Maar ik voel me nu veel beter en ga een jaar naar Zuid-Amerika“. Ze had ook nog net zo een soort stem als Julliette. Ze begon te giechelen op het podium en de hele zaal was gecharmeerd van haar. Na de optredens werd de zaal in groepjes verdeeld. Ik wilde graag in haar groepje maar zag haar niet meer. Ze moest geloof ik eerder weg. De mensen van mijn groepje keken mij lacherig verbaasd aan. Ze vroegen zich af waarom ik bleef staan, de zaal rondkeek alsof ik iemand zocht. Alsof of deze mensen dat ooit zouden willen begrijpen.