WB over het verlies van waarden en normen;
"De laatste tijd zijn de dikke en de dunne zo weinig op de televisie"





    Ernstig onderschat

    "Laurel & Hardy worden ernstig onderschat" zegt WB verontrust. "Zij zijn eigenlijk een barometer voor een samenleving als het om waarden en normen gaat. Humor is toch dat de komiek de toeschouwer een spiegel voor houd zonder dat het publiek zelf lijdend voorwerp wordt? Ik stoor me wel eens aan die moderne stand-up comedians. In hun harde grappen is de kijker dikwijls het enige waar ze hun inspiratie vandaan halen". Humor is als het goed is tijdloos en is absoluut niet gebonden aan media figuren of aan tijdelijk heersende opinies en meningen"


    Duidelijkhied

    WB probeert zijn "toko" draaiende te houden in een tijd van economische neergang. Terwijl zijn collega's uit het vak de meest exotische producten verzinnen gaat WB nu nog meer terug naar de basis. "De Kamasutra is zo een dikke pil. Ik geef mijn dames gewoon één A4-tje. De klant is wel gediend met een stukje duidelijkheid" aldus WB. "Als er een aflevering van Laurel & Hardy op televisie komt dan weet je van te voren, dit wordt genieten. Daar verheug ik me dan op. Zo een gevoel moet een klant ook bij mij hebben Voor dat hij naar binnen gaat. Dit wordt genieten. Die duidelijkheid"


    Slootwater uit een champagne glas

    Het verhaal gaat dat Stan Laurel de grappen bedacht terwijl Oliver "Babe" Hardy ging golfen. "Uitstekend teamwork" aldus WB. “Net alsof Oliver Hardy minder zou zijn hierdoor. Wat een onzin! De dunne zou toch helemaal niks zijn zonder de Dikke. Heb je Oliver Hardy wel eens zien dansen? Hoe gracieus. Tja, als ik dat dan vergelijk van de moderne, hedendaagse televisie. Dat voelt als een slok slootwater uit een champagne glas. Als ik dan "een Dam vol mensen" zie gillen. Ik geef het toe, ik sprong als kind nog in de gracht toen The Beatles voorbij kwamen. Maar die jongens konden tenminste nog zingen."


    Ontsnapping middels onschuld

    "In het Amerika van the roaring twenties de swinging thirties werden Laurel & Hardy groot. In dezelfde tijd lag ook de voedingsbodem van de Jazz muziek. Door dingen onschuldig en veilig af te schilderen kon men de economische crisis de bij behorende armoede wat verzachten. De gedachten verzetten. "Het zelfde wat in mijn gasthuizen mogelijk is, maar dan anders. "Nee, zonder gekheid, Kunst en het bedrijven van de liefde hebben heel wat meer met elkaar gemeen dan menig geen doet veronderstellen". Maar dan vraag over de verharding van de samenleving; "Tja, men zegt de dat het succes van de hedendaagse Nederlandse musical te danken is aan een ontsnapping van een individualistische samenleving". Op zich prima. Jammer alleen dat de musicalsterren de techniek van het zuiver zingen niet zo beheersen. Kijk nou eens naar zo een "Tooschke". Ik heb wel een leukere job voor haar in de aanbieding, waar ze volgens mij heel wat beter in is dan, "zingen". lacht WB geheimzinnig.


    Forever Green

    De humor van Laurel & Hardy wordt ook wel voorspelbaar genoemd. WB trekt zich daar niks van aan. “Weet je wat voorspelbaar is? Iedere keer dat gezanik over wat nou wel en wat nou niet burgerlijk is. Uit de mond van mensen die nou niet bepaald een aureool van ruimdenkendheid om zich heen dragen. De humor ligt op straat. Overal waar je loopt valt er wel iets te lachen, of tenminste iets leuks te zien. Zo liep ik laatst over de Ouderkerksvoorburgwal zwemt er een aap in de gracht!. Zeg ik tegen een voorbijganger; “Zie u dat? Daar zwemt een aap”. Zegt die man; ”Ja, en jou schoonzus zit achter dat raam, nou goed?” “Bijna goed, mijn schoonzusje verhuurt hier enkele pandjes. Maar dat ga ik die man natuurlijk niet vertellen” glimlacht WB. “Ik koester de erfschatten uit ons culturele verleden. Men noemt mij ook wel conservatief. Daar zit ik niet mee. Laurel & Hardy zou ik “evergreen” willen noemen. Schoonheid die nooit vergaat."