|
Nu denken we aan ouder worden. Hij praat over lichamelijke aftakeling. Kan ik spreken over een wijn die rijpt in de loop der jaren en steeds beter gaat smaken? Waarom hebben bejaarde dames allemaal een permanentje? Of de senioren heren meestal een stropdas? Sinds mijn spijkerjack gestolen werd heb ik geen nieuwe meer gekocht. Wel colberts. Wat een evenwicht had Michele Placido met zijn blauwe coltruitje en grijze jasje. Primaire kleuren steken scherp af bij het "bruine" grijs van oude muren in Napels. Blauw staat voor macht? Blauw staat voor evenwicht. Ik eet geen blauwe groenten. Wel rode paprika's. Ze smaken zacht. Ja, die 0(+> hij wel, met zijn pastels en hoge hakken. Onlangs was Hillary Clinton in Amsterdam. Ze droeg een lichtblauw mantelpakje, met witte pumps, en een zuurstokroze overjas er over heen. Ik kon het zo mooi zien op de kleuren foto's. De krant sprak over het ouderwetse kapsel van Hillary en haar saaie kleren. Ze keek naar de Nachtwacht. Wat een prachtig contrast, onze bruine rembrandt met de roze Hillary. Ik was ontroerd. Ik vond haar stiekem altijd al aantrekkelijk. Maar nu. Die Bill ging lekker met haar poffertjes eten. Hillary naam er kersen bij. Ja, 's avonds bergt ze haar kleertjes weer netjes op. Ik heb 'r wel gezien, die foto's uit haar progressieve periode. Met die bril. Ze kan nu ook nog wel lachen om Harry Mulisch. Ze is niet veranderd. Alleen de kleren. Die nieuw linkse dames met hun afgewogen, perfect kleurende combinatie's. Voorspelbare, saai esthetiek. Waarom zie ik Diewertje nou bij ontbijt t.v. nou nooit met een lekkere jarretel. Of een roze mantelpakje? |