Ik gebruik dus al bijna vier jaar de fietsenstalling onder het Centraal Station te Utrecht. Verder niks bijzonders. Gewoon een grote hal met fietsen. In de zomer heb ik er eens keiharde knal gehoord maar dat bleek gelukkig een klapband te zijn. "Een spontane klapband, dat krijg je als je die dingen te hard oppompt" zij een bediende ooit. Verder liep er eens een muis over het pad. Komisch gezicht wel  zo'n schuifend pluisje. Ook hierop reageerde de bediende droog "Om vier uur 's ochtends schijnen hier veel ratten te zijn, die zie je nooit overdag". Gelukkig niet, dacht ik nog. Maar wat doet die bediende om vier uur 's nachts in de fietsenstalling? Veel mensen in de stalling hebben haast omdat ze een trein moeten halen. Ik kan me daar iets bij voor stellen. Ik heb ook wel eens haast. In de stalling heerst de vrouwvriendelijke regel dat vrouwen en zwakkeren de fietsen beneden mogen neer zetten terwijl mannen de fietsen boven op moeten zetten. Okee, prima dat doe ik dus ook,  met lichte tegenzin. Nu is er één ding echt verboden en dat is "fietsen" in de stalling. Men dient te lopen in de stalling met de fiets aan de hand. Maar zelfs nette zakenmannen met trenchcoats en stripfiguurstropdassen houden zich hier niet aan. Keihard steppend schieten ze dan voorbij terwijl ik mijn grote herenfiets als een gewichtheffer omhoog til. Het gaat steeds maar net goed. Elke keer heb ik dan zin om mijn fiets "per ongeluk" tegen de fietser aan te stoten die dan vervolgens keihard valt. Maar dat doe ik niet natuurlijk. Ik ben geen held.