|
Mijn moeder werkte vroeger bij een grote Nederlandse Bank. Die bank had op de Veluwe een eigen hotel, "Amsterda". De medewerkers van de bank konden voor een zacht prijsje op vakantie naar een hotel wat met alle gemakken was voorzien. Het was een voormalig sanatorium. Een oud, statisch gebouw met talloze kamers en gangen. Het stonk er overal naar plastic. Ik moest mijn kamer delen met een jongen die ik niet kende. Ik was net vijftien en vond het verschrikkelijk. We dineerden in een gigantische eetzaal tegelijk met honderden hotelgasten. Bankmedewerkers en hun gezinnen. Er werd massaal gebeden. De directeur, een kale oude man sloeg op een kleine gong waarna de verplichte stilte volgde. Hij sloeg opnieuw op de gong. Elke avond met dezelfde vrolijke, zelfingenomen blik. "Eet smakelijk" zei hij. Alle gasten aten hetzelfde. Eten wat de pot schaft. Mijn cola werd gereserveerd in een klein, whisky-achtig glaasje. Ik was thuis wel wat grotere glazen gewend. Het eten was smakeloos en flauw. Ik klaagde hier iedere avond over. Mijn ouders bleven positief en aten alles smakelijk op. Er was een soort disco voor de jongeren. En bedompte ruimte ongeveer zo groot als een klaslokaal. Hier was overdag niks te doen maar mijn nieuwe vriendjes hingen hier rond en draaiden er plaatjes. Eén van de opvallendste figuren heette Steven. Hij droeg altijd de meest hippe kleren afkomstig van "The Salty Dog". In die tijd dé kledingzaak van Amsterdam, en de rest van Nederland. Ik kocht daar ook wel kleren maar Steven droeg de duurste en de mooiste. Het was toen mode om je trui of sweatshirt in je broek te dragen gecombineerd met een riem en een wijdde bandplooibroek. Steven was Amsterdammer, had verschrikkelijke kapsones. Ik werd volledig door hem genegeerd. Hij was de populairste figuur binnen de groep. Mijn vader vroeg zich af waarom we iedere dag in dat hok zaten in plaats van boswandelingen maken. Hij kon niet vermoedden dat ik, adolescent, zo graag bij de vlotte jongens en meisjes wilde zijn. Saskia was een net meisje met goudblond haar wat zich niet bemoeide met de "Amsterdamse groep". Per ongeluk vond ze mij leuk en we spraken elkaar regelmatig in de wandelgangen. Ze ging vaak tennissen met haar beschaafde, knappe zus. Ik bleef steeds meer in haar buurt. Ze rook ook zo lekker netjes. Er werd een avondboswandeling georganiseerd. Ik liep de hele avond naast haar. Steven liep achter ons, klappertandend van jaloezie. Hij ging nare grapjes over mij maken. Probeerde contact te maken met Saskia. Zij was gelukkig niet gediend van zijn aandacht en liet dat koeltjes merken.Uiteindelijk belanden we met 6 personen op een twee persoonsbed in een hotelkamer. Met kleren aan. Saskia lag dicht tegen me aan. Ik voelde haar adem over mijn gezicht maar durfde haar niet te kussen. Ik had nog nooit en meisje gekust. De stelletjes naast ons deden zo te horen heel wat meer dan kussen. Uiteindelijk verlieten we het bed en gingen naar onze slaapkamers. Vlak voor de deur van haar kamer kuste ik haar toch. Heel kort. Mijn eerste kus. Geen succes. "Dat had je wel even eerder mogen doen" zei ze. De volgende ochtend gingen we naar huis. De familie van Saskia stond ook in de vertrekhal. Ze keek somber en heeft me niet meer gegroet. Zou ik het ooit nog goed kunnen maken? |