|
De honden van Sgt. Pepper The Beatles hebben tot 1966 nog 'live' opgetreden, getoerd. Na hun lp 'Revolver' was er even radiostilte. Zoals Paul McCartney zei in de tv documentaire over Sgt. Pepper; "De mensen dachten die Beatles houden er mee op, maar ze wisten niet wat hun te wachten stond". 1967, de hele muziek wereld was geschokt, verrast. Dit was nog nooit vertoond. Diep geroerd zaten we met de hele familie te luisteren naar 'She's leaving home'. Charmant tegenstrijdig is dat Sgt. Pepper aan de ene kant heel vernieuwend was en tegelijkertijd vol zit met optimistisch 'traditionele elementen'. Lennon's 'Being for the benefit of Mr. Kite' verwijst bijvorbeeld naar de conventie, of een roemrucht 'Engels' verleden. 'Goodmorning' eindigt met allerlei dierengeluiden. Het paarden getrappel en hondengeblaf zijn afkomstig van de typisch Engelse vossenjacht. Gekakel van een kip. Plotseling twee vrolijke gitaarnoten, '1, 2,3,4...' een up-tempo, swingend 'Sgt. Pepper's reprise wordt ingezet. De vossenjacht is fel omstreden in het huidige Engeland. Ze wordt binnenkort (18th February 2004) officieel verboden. Het is een spel voor en van de adel, maar het protest van de voorstanders komt uit alle lagen van de bevolking. Boeren en buitenlui hebben een aardige bijverdienste aan. Het argument van de tegenstanders luidt dat er voor de 'lol' vossen worden opgejaagd en vermoord (13000 per jaar). De kans is groot dat 'Sir Paul McCartney', overtuigd vegetariër, ook tegen de vossenjacht is. Ontelbare huiskamers zijn versierd met sfeervolle afbeeldingen van springende witte paarden en hun ruiters met rood zwarte pakjes. De meute jachthonden rent vrolijk in het rond. Opa Bertus "Laat me nou even uit praten!" zei Opa Bertus iedere zondagmiddag. Na vier kleine glaasjes 'water' bleef hij aan het woord. Over-opa Bertus was een ras Jordanees, klein van stuk, donker haar en hij droeg meestal een alpinopet. Hij had iets van een Fransman. De Jordaan afgeleid van het Franse 'le Jardin' was ooit bevolkt door de Franse Hugenoten. Ik speelde net gitaar en mijn ouders vonden het wel een leuk idee als ik mijn gitaar meenam naar de Kloveniersburgwal. Het zachte gepingel maakte weinig indruk op de familie. Over-oma van Jantje (genoemd naar de kat Jantje) zei ineens; "Het lijkt wel of er een WC wordt doorgetrokken". Vervolgens kreeg ze de slappe lach. Mijn moeder zei lichtelijk geďrriteerd; "Nou Oma dat mag u niet zeggen". Oma van Jantje kon niet klokkijken en nauwelijks lezen. Aan het aantal slagen van de Zuiderkerk kon zij horen hoe laat het was. Als Opa Bertus mijn moeder probeerde te bellen zei hij altijd; "Ben jij het Jopie?" Wat natuurlijk moest zijn; "Hallo met Opa, is José daar?". Hij belde altijd om te zeggen dat er circus op de televisie was. Of Opa Bertus zich afvroeg of de dieren het goed hadden in het circus is niet bekend. Toen ik deze zomer over de (nu angstig, hyperpopulaire) Nieuwmarkt liep zag ik een bejaarde vrouw voor een winkel zitten. Ik zei; "Kent u misschien de familie de Lange nog? (de achternaam van Opa Bertus). "Ja zeker" zei ze. "Ik vond het altijd van die knappe mensen". Nu was ik prettig verrast. Sgt. Pepper's Reprise Opa Bertus is voor mij een mythisch figuur uit een vervlogen tijd. Sgt. Pepper, de LP versie, was de mijlpaal in mijn muzikale opvoeding. Ik heb niks met de 'vossenjacht' noch met 'stierenvechten'. Ik eet wel vlees maar rook niet. Naarmate de tijd verstrijkt verdwijnen oude tradities en gewoontes en komen er nieuwe bij. Soms voelt iets lekker wat eigenlijk gevaarlijk is. The Beatles hebben in 1964 met een open rondvaartboot door de Amsterdamse grachten gevaren. Uitzinnige fans sprongen van vreugde het water in. Een charmante, jonge John Lennon lachte verbaasd het publiek toe. Amsterdam betoverde hem, en Lennon zag dat het goed was. |
