Emma
was apetrost. "I've got a piercing in my navel". Ik vond alles mooi aan
Emma, maar ik was toch niet echt geïnteresseerd in haar piercing.
Ze trok haar shirtje omhoog. Ik durfde nauwelijks te kijken. "Yeah, I like
this piercing, but I don't want any in my in nipples, or in my private
parts". "The private parts of Emma". Wat een onschuldige uitdrukking voor
zo veel wellustige schoonheid. Op televisie werd uitgebreid getoond hoe
mooie meisjes en stoere jongens op de meest waanzinnige plekken hun piercing
lieten aanbrengen. Onbewust moet ik dan altijd denken aan bepaalde stammen
in Afrika. Foto's van dames die door een op één stapeling van
stalen ringen een uitzonderlijk lange nek hadden. Deze ringen moesten vor
altijd blijven zitten want het verwijderen had onheroepelijk een wisse
dood tot gevolg. Ook in China werden dames tot voorkort verplicht tot het
dragen van te kleine schoenen. Dit, vanwege het dwangmatige schoonheidsideaal
van mooie kleine vrouwenvoetjes. De hedendaagse piercings zijn (godzijdank)
niet opgelegd door een systeem, en de vergelijking gaat daardoor enigszins
mank. De film cyclus Hellraiser van regisseur Clive Barker liet onder andere
een aantal medogenloze demonen zien. Hun kale hoofden waren van boven tot
onder volgeprikt met naalden. Dat moest dan het voortdurend bloot gesteld
zijn aan helse pijnen symboliseren, gerelateerd aan een soort religieus
masochisme. Elke keer als ik een heftig gepierced persoon zie, heb ik het
gevoel dat hij onder invloed staat van duivelse krachten. En dan zwijg
ik nog over de skinhead-gabbers wiens gehele persoonlijkheid wordt getransformeerd
door zielloze levenselixers. |
