Raineval in the rain De bestemming was Montdidier. Het leek me leuk een keer af te wijken van de geijkte paden. De 'gewone' provinciale wegen in Noord Frankrijk kende ik nu wel. Bij Morisel ging ik voor het eerst de grote weg af richting het kleine dorpje 'Mailly-raineval'. Het motregende. Ik had geen zin om mijn regenpak aan te doen. Aangenaam werd ik verrast door het bosrijke landschap. Minder aangenaam waren de venijnig steile heuvels. De weg liep dwars door het bos. Stap voor stap duwde ik mijn fiets naar boven. Niemand te zien, geen auto's, geen wandelaars, niets. Na de klim, panorama ‘Mailly-raineval in the rain’. Een klein dorpje in een dal. Uitgestorven. Alsof ik het had ontdekt. Een beneveld kabouterdorp, mijn geheime plek. Het regende nog steeds dus ik moest meteen door, richting Thory. Weer klimmen. Ik wilde nu gewoon naar mijn eindbestemming, Montdidier. Het gehucht Thory was verlaten. Langzaam kwam ik nu in een soort paniekstemming. Ik kon naar rechts, naar links maar bleef staan. Ik was verdwaald. Eindelijk zag ik een oud vrouwtje. Ze begreep me niet, raakte geïrriteerd maar ze stuurde me wel in de goede richting. Ineens weer die saaie, provinciale weg. Niet eerder was ik zo blij daar op te fietsen. In de bar van mijn Hotel in Montdidier bestelde ik opgelucht een glas bier. Status rust. Droge kleren aangedaan. Ik controleerde na het eten toch even mijn achterband. Weer lek. In mijn kamer was het nu veel te warm. De radiator was uit, maar de verwarmingsbuizen waren gloeiend heet. Niets meer aan te doen. Ik deed die nacht geen oog dicht.