Rook niet in Niet Rooken Ik ga nooit 'alleen' uit eten. Voor de stationsrestauratie bij Hoogh Catharijne maak ik soms een uitzondering. Het eten is daar 'prijzig', vrijwel net zo veel als bij ieder willekeurig bistrootje. Met dat verschil dat het hier natuurlijk om een zelfbedieningsrestaurant gaat. Ik bestelde een 'pepersteak-menu'. De steak moest nog uit de plastic verpakking worden gehaald. Het duurde minstens vijf minuten voor dat mijn menu klaar was. In de tussentijd wilde ik een grote beker cola-light met ijsklontjes gaan halen. De zelftap frisdrank automaat was er niet meer. In plaats daarvan werd ik dus genoodzaakt een plastic fles cola-light uit de koeling te halen. Ik liep naar de caissière en vroeg om een verklaring. "Ja, die automaat was steeds stuk, nee we hebben nu ook geen ijsklontjes meer. Het pepersteak-menu was klaar. Ik wilde een vanille-toetje met slagroom pakken "Nee, die toetjes hebben we niet meer sinds de invoering van het nieuwe dagmenu met soep" zei de caissière verontschuldigend. Na afrekenen, a raison van € 16.55, wilde ik bestek pakken maar constateerde dat de messen op waren. Mijn eten op mijn dienblad werd langzaam koud. De ene caissière riep tegen een andere caissière, die net spoelkeuken in liep; "en neem nog wat messen mee!". Ik voelde dat de vrouw het niet had gehoord. Ze bleef minstens twee minuten weg, kwam de keuken uit zonder messen. Ze keek naar mijn gezicht. Ik zei niks, maar ze zag aan mijn ogen dat er iets aan de hand was. "Kan ik u ergens mee helpen?". "Ja, de messen zijn op" ze de ander. "Oh, sorry meneer dat had ik niet gehoord". De andere caissière ging nu alsnog messen halen. Ze moesten nog worden afgedroogd. Mijn eten was gelukkig nog vrij warm. Ik ga altijd zitten in het rokers gedeelte, ondanks dat ik zelf al jaren niet meer rook. Ik vind het daar gezelliger en ga altijd aan de leestafel zitten. Sinds kort mag er helemaal niet meer gerookt worden in de stationsrestauratie. De anti-rook lobby heeft haar zin gekregen. De sfeer is een stuk minder. De muzak is onveranderd. Het melancholische "raindrops keep fallin on my head" klonk nog steeds mooi. Aan de muur hangen reproducties van oude affiches. Zo ook het "Rook niet in Niet Rooken" affiche van de Nederlandse spoorwegen. Uit de goeie, ouwe tijd waarin nagenoeg iedereen rookte en aan mensen moest worden uitgelegd dat er niet gerookt mocht worden in bepaalde cabines.