The arrival of the king of Sheba De zon scheen, alles zag er normaal uit. Alleen wat meer vliegtuigen. "Charles de Gaulle" . Een eindeloos lange weg in een rechte lijn naar het centrum van Parijs. Krottenwijken, ghetto's, waarbij 'Kanaleneiland' een veilig nieuwbouwwijkje is, waren nu kastelen in de brandende zon. De inwoners, soldaten die mij met open armen ontvingen. Daar was de Avenue des Champs-Élysées. Nu nog een goedkoop Hotel zoeken in het midden van Parijs. Daar deed ik 6 uur over. Rue du Pelican, 1st arrondissement daar was mijn goedkope Hotel, 50 euro per nacht. Een studio van 14 m2 doet daar 900 euro per maand inclusief dekens en pannen. Het straatje was meer een donkere steeg. Ik keek zo bij de overburen naar binnen. Een jonge, elegante vrouw stond te roken op haar balkon. Op straat stond een meisje te wachten voor de deur van haar bordeel. In de kamer naast me sliepen een aantal giechelende Engselse meiden. Ik voelde me echt een Parijzenaar. De volgende dag, Centre Pompidou. Gigantisch. Onbekende werken van grote meesters. Ineens, onverwachts 'New York' van mijn vriendje Piet. Dit 'Nederlandse' schilderij was het hoogtepunt. Deze felle kleuren wisten in een paar seconden mijn lethargie om te buigen naar euforie. Ik was zo onder indruk van 'New York' dat ik mijn enthousiasme wilde delen met één van de aanwezigen. Aan een suppoost vroeg ik; "What do you think of this painting?". De vrouw werd meteen geirriteerd; "I'm not going to tell you what my opinion is about this painting!" Ik dacht alleen maar; "Wat zijn ze gek he? Het hele Parijs, die louvre deurtjes, de typisch Franse metro, de hoge prijzen. Ik had het nu wel gezien. In een volle coupé zat een jonge vrouw met een hondje op haar schoot. Ze was onwaarschijnlijk mooi, een fotomodeltype. Het koste haar moeite het bewegelijke, jonge dier in bedwang te houden. We stapten uit bij halte 'Gare du Nord' en kwamen terecht in een mensenmassa. Ik passeerde haar en hoorde dat ze met zachte dwang haar hond probeerde te corrigeren; "....... pas!" Wat zoiets betekent als "Niet doen". Omdat ze natuurlijk een vreselijke, lieve schat was, was ze ook heel lief voor haar hondje. Ik keek nog één keer om en glimlachte. Ze keek me verontschuldigend aan en gebaarde dat ze er ook niks aan kon doen. Mijn dag was goed. Tijd om naar Nederland te gaan.