|
De taarten vliegen in het rond. Eerst Bill Gates en nu Minister Zalm. Het doet me denken aan de heer Vonhoff die ooit bij een bespreking van de Olympische spelen in Spanje werd bespuugd door een Nederlandse kraker". Waarop de logge Vonhoff dwars door de mensenmenigte op hem afstormde, hem een klap in zijn gezicht gaf waarna de kraker met een bebloede mond achter bleef en woedend in de camera schreeuwde. Ik genoot. Terwijl Vonhoff, toch voor mij altijd het toonbeeld van het reactionaire kwaad is geweest. Daarna kwam Anton Geesink aangewandeld waarop het muisstil werd. In de oude tijd bestond de schandpaal. Schavuiten werden hieraan vastgemaakt waarop iedereen naar wens met eten kon gooien, maar meestal modder. Daar komt ook de uitdrukking "met modder gooien" vandaan, wat zoiets als uitschelden betekent. De misdadigers van toen zagen de schandpaal allerminst als een ludieke actie. En nu wordt met taarten gooien populair. Een taart klinkt zo onschuldig. Minister Zalm kreeg dit keer ook geen taart in zijn gezicht gegooid, maar gedrukt. "Deze taart is van ons allemaal" zegt een krakerachtige. Als de t.v. beelden zie dan geniet ik niet. In het publiek klonk ook een kreet van medelijden. Terecht. De kraker dus vastbinden in het schavot. Minister Zalm komt aangewandeld met een eigen, vers gelegde drol in de hand, deze ludiek in het gezicht duwend van de kraker en Zalm roept dan verheugd uit, "Deze stront is helemaal van mij alleen". |