Au p'tit gourmet, La Tremblade

De camping was gelegen in een bosrijke omgeving net buiten het dorp. Nu kon ik ze eindelijk eens allemaal tegelijk zien. Nietig onder het immense groene blader en takkendek. Zelfs hun stemgeluid klonk nu ineens prettiger, een soort natuurlijke echo. De vrouwen begonnen meteen te klagen; "Er is hier niet eens een WC in de buurt. Als je naar het toilet wil moet je eerst de weg over steken". Dat geklaag over het ontbrekende toilet stoorde me al  heel snel. Ik dacht; "Dan gaan die wijven maar 's nachts in de bosjes zeiken". Op het terrein stonden ook wat verlaten uitziende sta-caravans. Ze waren leeg en geheimzinnig. Ik zei tegen de meisjes van de fietsgroep dat "Evil dead 2" daar was opgenomen. Beth was lang en had een groot hoofd voor een vrouw. Samen met de blonde Maaike met grote borsten, wilde zij wel gaan "stappen in La Tremblade ". Dat leek me net zo onmogelijk  als een gezellig café vinden in Utrecht. Maar ik ging wel mee natuurlijk. In het dorp was alles dicht. Dat had ik al gezien toen ik alleen uit eten was gegaan bij restaurant “Au P'tit Gourmet”. Ik dronk 2 cola en 2 jus d'orange. Het was bloedheet in het restaurantje, maar het eten was goed. Al ging het weer om een steak-frites, veel meer keuze hadden ze niet. Behalve dan "fruits de mer". Dat heb ik één keer geprobeerd. Oesters zeggen me niets. De vorm doet me aan vrouwen denken, de smaak ook wel, maar dan toch ook iets teveel zeewater. Mijn voorgerecht was vissoep. Dat vond ik wel weer heel lekker. Het nagerecht was een sorbet met slagroom (Chantilly, mooi woord. Zelfs aan slagroom weten de Fransen een sensuele lading te geven). Met de dames Beth en Maaike kwamen we om een uur of elf in een totaal verlaten La Tremblade aan. Maar dat was al leeg toen ik om half acht het restaurant verliet. Ik gaf de moed niet op en even later zaten we gezellig op een terrasje. Alhoewel,  Maaike praatte met een serieuze blik over werk en Beth glimlachte beleefd. Ik dronk mijn biertje een half uur later gingen we weer terug naar de camping. De meiden gingen braaf slapen en ik natuurlijk ook. Buiten hoorde ik oudere vrouw om een tent heen lopen. Haar man lag er inmiddels al in. "Zeg, Ria kan je even die emmer pakken die naast de tent staat" “Natuurlijk Hans”. Ze deed immers altijd al wat haar gevraagd werd.