Mijmerend over Vlad Cowboylaarzen waren in de mode. Het liefst met stalen ‘hoefijzers’ onder de hakken. Vlad had net nieuwe gekocht. Grijsblauw. Bij Taft, plein 1960, Amstelveen. Ik vond ze eigenlijk helemaal niet zo mooi. Die vreemde kleur had bijna iets vrouwelijks. Maar Vlad was apetrots. “Het zachte leer is heel soepel en van hele goede kwaliteit. Kijk hoe mooi de hak is opgebouwd uit kleine laagjes leer!”. Hij kon zo een uur minutieus uitweiden over zijn laatste, geweldige aankoop. Uiteindelijk was ik overtuigd, en mijn vrienden ook. Die laarzen van Vlad moesten wel heel erg bijzonder zijn. Nu waren het zijn laarzen, daarvoor ging het de hele tijd over zijn nieuwe, glimmende Puch brommer. Niemand van ons had nog Cowboylaarzen, hij wel. Vlad was ook de eerste die rookte. Bij Taft kocht ik een heel bekend, grof model laarzen van blank leer met een brede hak. Na drie weken waren mijn blank leren Cowboylaarzen helemaal vies bruin. Ik kreeg ze niet meer schoon. Terwijl de laarzen van Vlad na drie maanden nog als nieuw waren. Iedere zaterdagmiddag gingen we winkelen in de Kalverstraat. “The Salty Dog” bij de Munt verkocht echte, Amerikaanse kleding. De winkel voor de trendsetters. Daar waren geruite bandplooibroeken van onverwoestbaar, dik katoen in de meest bizarre kleuren. Een nieuw soort Amerikaanse Disco, in feite zwaar gesyncopiseerde*) funk, werd populair. Het kraambed van Prince. Behalve in Disco’s ook in alle kledingzaken keihard te horen. Alleen daarom al een feest om een winkel binnen te gaan. Op onze scholengemeenschap ‘Dellius’ droeg niemand afwijkende kleding dus vielen wij super op met onze rare, wijde broeken. Marjon Kaalbergen, in die tijd een ongelooflijk stuk, was de mooiste meid van de hele school. Ze werkte al in een kledingzaak in de Kalverstraat. Levensgrote foto’s van medewerkers waren in de etalage gezet. Ook een zwart-witte Mirjam prijkte tussen de kleding en achter glas. Nu dan niet levensecht, maar minsten even imponerend en verleidelijk. Toen ik zestien jaar werd, had ik nog stijl plak haar. Niks mee te beginnen. Vlad, een half- Hongaar, kreeg een prachtige slag in zijn zwarte, volle haar. Plotseling zat er een meisje achter op zijn fiets. Zijn eerste mooie vriendinnetje. De normaal zo spraakzame Vlad stelde haar niet eens aan ons voor. Hij had nu geen woorden nodig om mij voor het eerst echt jaloers te maken. *In de muziek spreekt men van een syncope wanneer een of meer tonen niet op de tel of puls vallen, waardoor een of meer normale accenten verlegd worden. Muziek kan hier door veel meer gaan ‘swingen’.