Ik kijk de laatste tijd bijna nooit meer naar speelfilms. Mijn zus had me al meerdere malen geattendeerd op "Twelve monkeys" met Bruce Willis en Brad Pitt in de hoofdrollen. Het was maandagavond en ik nam me voor "Twelve monkeys" tot het einde toe uit te gaan zien. Eerst vond ik de paniekerige Bruce nog wel grappig maar hij bleef dit vermoeiende typetje de hele film trouw. Het verhaal was te gecompliceerd en het einde wel erg ver gezocht. Ik besloot om nog even twee handsinaasappels voor de televisie op te eten. De volgende ochtend moest ik wel om 6.30 op en ik lag pas om 23.45 in bed. Midden in de nacht werd ik wakker met overal een irritante, stekelachtige jeuk. Ik nam me voor om nooit meer vlak voor het slapen sinaasappels te gaan eten. In de trein van 7.00 was ik moe en daardoor een beetje verkouden. Om deze tijd is mijn trein altijd erg leeg, is het buiten donker en heerst er een naar "vroeg naar werkslaafje sfeertje". Ineens kwam een er corps-achtig meisje de lege coupé binnen gewandeld. Ze keek geirriteerd en kwam in de buurt van mij zitten. Ik had geen zakdoek bij me en begon luidruchtig me neus op te halen en het meisje ging ergens anders zitten. Ineens moest ik denken aan een “meisje” van 39 uit Den Bosch. Ooit nam zij het mij het hoogst kwalijk dat er druipende snot op mijn en regenjack liep en wij samen zakdoekjes moesten kopen. Achteraf wel een beetje terecht denk ik. Plotseling moest ik ook nog keihard niezen (zonder mijn gebruikelijke gil, waardoor de nies nog veel harder wordt) en het corps achtige meisje keek kwaad naar achteren en zuchtte zachtjes "Jezus". Ik voelde een klein beetje beschaamd en werd langzaam kwaad op het meisje en besloot de treinkrant Metro te gaan lezen: "Milleniumbug in videotheek VS
Ik werd ineens heel erg vrolijk van dit verhaaltje. Melig, met een opgeheven
hoofd de passeerde ik het corpsmeisje, liep de trein uit, en was
allang niet meer kwaad op haar. Voor 2000 neem ik me dus voor om in geval
van agressie aan iets leuks te denken zodat mijn (al dan niet terechte)
woede
|