Ontbijten met Wendieke Slapen in een luxueus souterrain viel toch tegen. Het éénpersoonsbed was smal, het kamertje wat bedompt, gelukkig was het pension goedkoop. Mijn ontbijt stond klaar, met lood in mijn schoenen liep ik de trap op. Ik wilde de man van Justine liever niet ontmoeten. De aangename geur van geroosterd brood kwam me tegemoet. Ik liep de nu al zonnige eetkamer binnen, er zat een blondharige vrouw in een duster aan tafel. “Goedemorgen” zei ze. “Wil je koffie of thee?" Even later kwam ook Justine binnengelopen gehuld in een short en t-shirt. Nu pas werd mij duidelijk wat hun sexuele geaardheid was. Toch voelde ik me niet opgelaten. Het schaars geklede blondje bleek ‘Wendieke’ te heten. Ze hadden zelfs 3 soorten brood waaronder 'Notenbrood'. “Ja ik heb het vanochtend vers bij de bakker gehaald” zei Wendieke. Ik belegde het met honing, het smaakte verrukkelijk. Toch voelde ik mee een beetje een uitvreter. “Houden jullie ook van Guust Flater?” vroeg ik licht plagend. Ze gaven nauwelijks antwoord. Ik was wel geïnteresseerd in het museum voor de moderne kunst. “Dat wordt hier het “SWAK” genoemd” zei Wendieke. “Het is wel erg modern hoor”. Justine moest naar haar werk. Uit een soort beleefdheid heb ik niet gevraagd wat voor werk ze deden. Wendieke begon een heel verhaal over de geschiedenis van Gent. Haar lange benen over elkaar, ochtendjas half open. Ik kon me een slechter ontbijt voorstellen. Als ze een soort grapje maakte, lachte ik natuurlijk mee. Als ik iets wilde vertellen was ze nauwelijks geïnteresseerd. Haar koele, blauwe ogen hadden een sensuele uitstraling. Ik was na 5 minuten helemaal vergeten dat ze met een vrouw het bed deelde. “Ja, ik kan je nog een heel goed restaurant aanraden voor een lage prijs in de buurt Y.. etc etc…” Wendieke wist niet van ophouden. Ik zou het liefst met Wendieke uit eten gaan om het daarna heel gezellig te maken. Uitgesloten, hoewel? Wendieke ging douchen, ik ging stoer 's ochtends naar een museum.