The Day of the Whippet Mijn tandarts zit in Abcoude. Het is een supergoede tandarts. Dit keer was het slechts een kleine ingreep. 'U heeft geluk, voor hetzelfde geld was de kies gebroken'. Opgelucht fietste ik door een koud en mistig Aboude. Op de stoep zag ik een vrouw met haar hond lopen. In een flits besefte ik dat het om een Whippet ging. Normaal stop ik nooit voor een praatje met een vrouw nu wel. 'Mevrouw mag ik U iets vragen is dat nou en echte Whippet?' De vrouw bleek opmerkelijk vriendelijk. 'Ja dit is een echte Whippet'. 'Dat is toch net zoiets als een Hazewindhond?' vroeg ik. 'Klopt, precies dezelfde familie net zo als de Greyhound.' zei de vrouw. 'Dit soort honden kunnen toch keihard rennen"? 'Nou mijn Whippet niet meer, ze is geopereerd en ze kan nu niet meer zo hard rennen'. De Whippet is een aërodynamische jachthond, een soort raket op poten. Werd vroeger ingezet voor de konijnenjacht. Een beetje rare hond. Zalmkleurig roze. Heel mager, kortharig en schuw. Ook deze Whippet leek angstig, staart tussen de poten. 'Ja, in de winter moet zij een jasje aan." Dat vindt die hond toch niet erg?' vroeg ik. 'Nee zij niet maar ik wel' zei de vrouw. Ik probeerde de hond voorzichtig te aaien over haar snuit ze liet het aarzelend toe. 'Het is wel een hele lieve hond' zei ik. De vrouw beaamde dat. 'Ik moet haar heel vaak uitlaten, neem er zelfs mee naar mijn werk'. Dat zou bij mijn werk nooit mogen dacht ik nog. Vriendelijk groette ik de vrouw en fietste naar het station. Ze hield echt van haar hond, dat was duidelijk en ze voelde ook dat ik haar Whippet lief vond. Bij mij in 'de steegjes' zijn ook allerlei verschillende honden en hondjes. Allemaal doorgefokte varianten van de aartsvader, de Wolf. Ik heb lang gedacht hoe het is om en hond te hebben. Heel lang over de grappige Mopshond, de laatste tijd over de stoere Pitbull-achtige Stefford van mijn buurmeisje. Ik ben veel te weinig thuis voor een huisdier. Today, I lost my heart to a Whippet.